Cybertechnologie a młody człowiek
Fot: zarowkamarketing.pl
Czy dziecko gra za dużo?
Jeśli pozwalamy dziecku siedzieć przed komputerem bez ograniczeń, przestaje się ono rozwijać w innych obszarach- głównie społeczno-emocjonalnym. Dzieci wciągnięte w wir gier do zabaw i spędzania czasu wybierają tylko te dzieci, które też grają w gry, żeby razem grać i mieć wspólne tematy do rozmów. Dziecko przestaje być kreatywne, ma grę i nie musi wymyślać innego zajęcia. Inne zajęcia nie cieszą tak bardzo jak gra, nie są tak emocjonujące i wciągające, często mamy wrażenie, że dziecko bawi się na siłę, aż w końcu słyszymy "już się pobawiłem, mogę teraz zagrać?". Przed komputerem trudno nam ocenić płynący czas. Dziecku wydaje się, że dopiero usiadło przed komputerem, a minęła godzina lub nawet 3.
Po ilości czasu spędzanego w Internecie ciężko ocenić, czy dziecko już jest od niego uzależnione czy jest to zachowanie dopiero prowadzące do uzależnienia. Choć w żadnym wypadku nie można tego bagatelizować, to jednak aby stwierdzić uzależnienie, potrzebne są też inne objawy. Mimo wszystko lepiej zapobiegać niż leczyć.
Naukowcy podają różne dane dotyczące "bezpiecznej" długości czasu spędzane przed komputerem. Generalnie nie powinniśmy spędzać przed monitorami więcej niż 4 godziny dziennie i ten czas również powinniśmy sobie dzielić. Mózg dziecka się męczy i występują objawy dekoncentracji, trudności w zapamiętywaniu, odrabianiu lekcji. Bo to też jest też pewien rodzaj wysiłku intelektualnego i dzieci są później zmęczone. Dlatego tak ważne jest ograniczenie czasu spędzanego przed komputerem. W domu powinny być ustalone sztywne reguły określające ile i co dzieci na komputerze mogą robić, oglądać itp. Jeśli na przykład dziecko gra w gry, to powinny być one dostosowane do jego wieku. 9-latek nie może grać w grę przeznaczoną od 18 roku życia. Są tam przecież treści, które dla młodszych dzieci zwyczajnie nie są odpowiednie. Niekorzystne dla dziecka (dorosłego też) jest granie przed snem. Nie sprzyja to zasypianiu oraz pogarsza samą jakość snu.
Jeśli obserwujemy, że nasze dziecko: pogarsza się w nauce, coraz częściej zapomina, ma kłopoty z koncentracją uwagi, reaguje agresywnie w momentach, gdy nakazujemy wyłączenie komputera, ma kłopoty z zaśnięciem, błaga, żeby pograć jeszcze trochę, prosi o możliwość przejścia jeszcze jednego etapu w grze... Musi zaświecić się nam czerwona lampka. A kiedy dodatkowo ewidentnie widać, że dziecko jest nadmiernie zaangażowane, nie jest w stanie wyłączyć gry, nie reaguje na nasze prośby, a czasami odpowiada lub zachowuje się agresywnie. Gdy dziecko przestaje jeść, nie chce wykonywać nawet prostych codziennych czynności, bo przymus grania jest od niego silniejszy- takie objawy świadczą o tym, że to jest już uzależnienie.
Co możemy zrobić, gdy według nas dziecko za dużo czasu poświęca nośnikom?
Im dziecko młodsze, mamy z nim dobrze rozwinięte relacje i nadal jesteśmy dla niego autorytetem łatwiej będzie nam odwrócić uwagę dziecka i zastąpić czas spędzony na graniu bądź w Internecie innym zajęciem. Dlatego tak ważna jest natychmiastowa reakcja. Bywa tak, że jeśli w porę zauważymy problem, to zmiana pewnych zachowań w rodzinie, skierowanie większej uwagi na dziecko, zagospodarowanie mu czasu, zapisanie go na zajęcia sportowe lub hobbistyczne może spowodować, że dziecko będzie miało ograniczony czas i problem niejako sam się rozwiąże. Natomiast jeśli sytuacja trwa długo, to taka interwencja i próba rozwiązania problemu we własnym zakresie może nie przynieść pożądanego efektu, ponieważ dziecko będzie stawiać opór przed wprowadzeniem zmian. Będzie mu brakowało świata wirtualnego, tego, kim tam jest, bo czasem dzięki kreowanym postaciom dostarcza sobie większego poczucia własnej wartości.
Czyli- podsumowując- można najpierw problem próbować rozwiązać w obszarze rodziny i zacząć od ustalenia żelaznych reguł, czyli limitu czasu grania, a potem po prostu wyłączyć komputer. Należy przy tym pamiętać o bardzo ważnej rzeczy- ograniczenie czasu jakie dziecko spędza przed komputerem nakłada obowiązki na rodzica, aby zająć czas dziecku. Bo jeśli do tej pory ono wciąż grało, to wiadomo, że nie potrafi radzić sobie z uczuciami, nie umie samo zorganizować sobie czasu. Nie można zostawić dziecka samemu sobie- wyłączam komputer i już. Bo dziecko nie będzie wiedziało co z tym czasem ma zrobić. Ono będzie się nudziło, tego grania będzie mu bardzo brakowało. I tutaj nasza rola musimy się zorganizować tak, aby pomóc swojemu dziecku. To nie będzie proste w czasach gdzie większość z nas musi pracować zdalnie. Od nas samych taka sytuacja wymagać będzie wiele kreatywności i nerwów. Natomiast w przypadku bardziej złożonego problemu zachęcamy, by jednak udać się po pomoc do specjalisty. Za uzależnieniem kryją się pewne mechanizmy- dziecko uczy się regulować uczucia, uciekać w świat wirtualny, świat fantazji i bardzo szybko zaczyna mieć problemy z rówieśnikami oraz uczuciami , i tu warto, aby specjalista pomógł mu sobie z tym poradzić. Realnie ucieczka w ten świat zaburza w dziecku naturalny rozwój i umiejętności terapia będzie koncentrowała się także na tym, aby pomóc dziecku powrócić do równowagi. Dzieci mające problem z odstawieniem nośników zazwyczaj nie najlepiej radzą sobie ze stresem, nudą, gniewem, złością- to wszystko do tej pory było rozładowywane za pomocą komputera. Nie potrafią także komunikować swoich potrzeb, prosić o wsparcie, wyrażać uczucia. Dlatego ważne jest abyśmy byli wytrwali i konsekwentni w respektowaniu ustalonych zasad. Bądźmy także przykładem, pokazujmy dziecku jak można odpoczywać aktywnie, spędzać czas na kreatywnych zabawach, przypomnijmy sobie czas naszego dzieciństwa i pokażmy swoim dzieciom jak można się bawić.
Aby ułatwić rozmowę z dzieckiem warto wspólnie obejrzeć krótkie filmiki obrazujące problem:
Komentarze
Prześlij komentarz